Exodus 9

Rozdział 9

1Potem Pan powiedział do Mojżesza: Idź do faraona i powiedz mu: Tak mówi Pan, Bóg Hebrajczyków ^a: Wypuść mój lud, aby mi służył; 2Bo jeśli będziesz się wzbraniał go wypuścić i nadal będziesz go zatrzymywał; 3Oto ręka Pana ^b będzie na twoje stada, które są na polu, na koniach, na osłach, na wielbłądach, na wołach i na owcach. Będzie bardzo ciężka zaraza. 4Pan rozdzieli stada Izraela i stada Egiptu, aby nie zdechło nic ze wszystkiego, co należy do synów Izraela. 5I Pan wyznaczył czas, mówiąc: Jutro Pan to uczyni na tej ziemi. 6Nazajutrz Pan tak uczynił. Pozdychały wszystkie stada Egiptu, lecz ze stad synów Izraela nie zdechło ani jedno. 7Faraon posłał więc na zwiady, a oto z bydła Izraela nie zdechło ani jedno. Ale serce faraona pozostało zatwardziałe ^c i nie wypuścił ludu. 8Potem Pan powiedział do Mojżesza i Aarona: Weźcie pełne garści popiołu z pieca i niech Mojżesz rozrzuci go ku niebu na oczach faraona. 9Zamieni się w pył na całej ziemi Egiptu, który spowoduje wrzody pęczniejące ropą ^d na ludziach i na zwierzętach na całej ziemi Egiptu. 10Wzięli więc popiół z pieca i stanęli przed faraonem, a Mojżesz rozrzucił popiół ku niebu i powstały wrzody pęczniejące ropą na ludziach i na zwierzętach. 11Czarownicy zaś nie mogli stanąć ^e przed Mojżeszem z powodu wrzodów, bo wrzody były na nich i na wszystkich Egipcjanach. 12I Pan zatwardził serce faraona ^f, i ten nie posłuchał ich, jak Pan zapowiedział Mojżeszowi. 13Pan powiedział do Mojżesza: Wstań rano, stań przed faraonem i powiedz mu: Tak mówi Pan, Bóg Hebrajczyków: Wypuść mój lud, aby mi służył; 14Tym razem bowiem ześlę wszystkie moje plagi na twoje serce ^g, na twoje sługi i na twój lud, abyś wiedział, że nie ma równego mi na całej ziemi. 15Bo teraz wyciągnę rękę i uderzę ciebie i twój lud zarazą, i będziesz wytracony z ziemi ^h. 16Lecz dlatego cię postawiłem ⁱ, aby okazać na tobie moją moc i żeby rozgłaszano moje imię ^j na całej ziemi. 17A ty jeszcze się wynosisz i stajesz przeciw memu ludowi, nie chcąc go wypuścić? 18Jutro o tej porze spuszczę bardzo ciężki grad, jakiego nie było w Egipcie od dnia jego założenia aż do tego czasu ^k. 19Poślij więc teraz i zgromadź swoje bydło i wszystko, co masz na polu; bo każdy człowiek i każde zwierzę, które znajdzie się na polu, a nie zostanie zegnane do domu, zginie, gdy na nich spadnie grad. 20Kto więc ze sług faraona uląkł się słowa Pana ^l, kazał uciekać swym sługom wraz z bydłem do domu; 21Ale kto nie wziął do serca słowa Pana ^m, ten zostawił swe sługi i bydło na polu. 22Pan powiedział do Mojżesza: Wyciągnij rękę ku niebu, by spadł grad na całej ziemi Egiptu, na ludzi, na bydło i na wszelkie rośliny polne w ziemi Egiptu. 23I Mojżesz wyciągnął swą laskę ku niebu, a Pan zesłał grzmoty i grad i na ziemię zstąpił ogień ⁿ. Pan spuścił grad na ziemię Egiptu. 24I był grad i ogień zmieszany z bardzo ciężkim gradem, jakiego nie było w całej ziemi Egiptu, odkąd stał się narodem ^o. 25Grad poraził na całej ziemi Egiptu cokolwiek było na polu, od człowieka aż do zwierzęcia. Poraził też wszelkie rośliny polne i połamał wszystkie drzewa na polu; 26Tylko w ziemi Goszen, gdzie mieszkali synowie Izraela, nie było gradu. 27Faraon kazał więc wezwać Mojżesza i Aarona i powiedział do nich: Tym razem zgrzeszyłem ^p. Pan jest sprawiedliwy ^q, a ja i mój lud jesteśmy niegodziwi ^r. 28Wstawcie się u Pana ^s, aby ustały Boże grzmoty i grad, bo już dość. Wypuszczę was i nie będziecie tu dłużej mieszkać. 29Mojżesz powiedział do niego: Gdy wyjdę z miasta, wyciągnę ręce do Pana ^t, a grzmoty ustaną i nie będzie więcej gradu, abyś wiedział, że ziemia należy do Pana ^u. 30Ale wiem, że ty i twoi słudzy jeszcze nie boicie się Pana Boga ^v. 31Len i jęczmień zostały zbite, bo jęczmień miał już kłosy, a len zakwitł. 32Pszenica jednak i żyto nie zostały zbite, bo były późniejsze. 33Mojżesz wyszedł więc od faraona za miasto i wyciągnął ręce do Pana. Ustały wtedy grzmoty i grad, a deszcz nie padał na ziemię. 34Kiedy faraon zobaczył, że deszcz, grad i grzmoty ustały, jeszcze bardziej zgrzeszył i zatwardził serce, on i jego słudzy ^w. 35I serce faraona pozostało zatwardziałe i nie wypuścił synów Izraela, jak Pan zapowiedział przez Mojżesza.